“Allemaal heel motiverend en opwindend”

De recyclagesector wordt nog te veel gezien als een mannenwereld. Niks is minder waar. Meer en meer vrouwen vinden een job en een plaats in de wereld van afvalinzameling en -verwerking. En we stellen ze graag uitgebreid aan u voor. In elke editie laten we een vrouw uit de sector aan het woord over haar job en wat die precies zo fijn maakt. Deze keer is het woord aan Nathalie Halbot, directrice van Val’UP.

Val’Up is het nieuwe sorteercentrum in Ghlin. Nathalie trad in mei 2021 toe tot dit project. Ze hield toezicht op de bouw, zette de organisatie op poten is is sinds de opstart verant­woordelijk voor het beheer. Voor haar het hoogtepunt van een carrière van meer dan dertig jaar in de afval­sector. Een carrière die enigszins toevallig begon. “Met een universitair diploma als chemicus op zak ben ik gaan werken in de laboratoria van een afvalolie­verwerkings­bedrijf. Ik was geen ingenieur, had geen bijzondere technische vaardig­heden. Maar ik was meteen verkocht.  Ik heb onderweg veel geleerd. Essen­tieel, want de afvalwereld verandert voort­durend, net als de wetgeving, waar­door je gedwongen wordt op zoek te gaan naar oplossingen, nieuwe behandelings­methoden … Allemaal heel motiverend en opwindend.”

Een sector die toegankelijker wordt

Hoewel de afvalsector een ingenieurs­wereld blijft, met veel mannelijke werknemers, evo­lueert de man-vrouwverhouding lang­zaam maar zeker. De verschillen tussen typisch manne­lijke en vrouwelijke banen vervagen. “En de sector raakt ook van zijn minder aan­trekkelijke imago af. De technieken worden steeds geavanceerder, de auto­matisering is alom­tegenwoordig en het milieu­bewustzijn neemt toe. Mijn kinderen zijn heel trots dat hun moeder een milieu­vriendelijke job heeft. Jongeren zijn gevoelig voor het behoud van onze planeet en onze hulp­bronnen”, legt Nathalie uit.  

Blijven sensibiliseren

Betekent dit dat alles perfect is? “Ik denk dat de recyclagesector (nog) niet voldoende gewaardeerd wordt in het onderwijs, ook al zijn er al enkele specifieke cursussen. En op het niveau van de consument is er ook nog veel voorlichtingswerk te doen. Het centrum hier in Ghlin is een sorteercentrum voor blauwe zakken. Maar weet de gemiddelde burger wat er gebeurt met de blauwe zakken die hij voor de deur zet? Wat gebeurt ermee? Hoe wordt het materiaal hergebruikt? Een mysterie. Sorteren is goed, maar is niet voldoende. Daarom organiseer ik bezoeken aan de fabriek om scholen en verenigingen inzicht te geven in de verschillende fasen van het sorteren en de moeilijk­heden die zich daarbij voordoen, met als doel beter te informeren.”