“Regels gaan pas in 2030 in, maar vandaag zetten we al stappen”

De officiële teksten van de Packaging & Packaging Waste Regulation zijn bekend. Maar wat betekent dat concreet voor onze bedrijven? Hoe denken zij over de nieuwe regels? RecyclePro had een gesprek met Van Werven over de impact op zijn business.

Van Werven is een derde generatie familiebedrijf. De wortels liggen in Nederland, maar inmiddels zitten de activiteiten verspreid over Europa. Zeker voor kunststof. “De grootste focus ligt op de verwerking van gemengde stromen van harde kunststof”, legt Arne Herpoele, directeur kunststof recycling Nederland en België bij Van Werven, uit. “We maken er weer secundaire grond­stoffen van voor de Europese markt.” Een mooi voorbeeld zijn de ingezamelde PVC buizen die dankzij van Werven weer gerecycled worden tot nieuwe PVC buizen. De cirkel helemaal rond. In de Belgische vestiging in Lanaken wordt ook heel wat verpakkings­materiaal verwerkt, polypropyleen, waar­van het grootste gedeelte afkomstig uit de blauwe zak. “Een volume van onge­veer 10.000 ton polypropyleen dat na verwerking prima kan dienen voor tal van toepassingen maar niet naar contactgevoelige producten mag”, geeft Herpoele aan.

Quota bemoedigend

Ook Van Werven zal dus de impact van de nieuwe Packaging & Packaging Waste Regulation (PPWR) voelen. “Een complexe materie door het spanningsveld van verschillende stakeholders. Dat we met de nieuwe regelgeving de sector van kunststof recycling een positief signaal kunnen geven, is dan ook bemoedigend”, vertelt Herpoele. “Als we kunststof recycling echt tot volle wasdom willen brengen, dan zal de sector minder de dynamiek van virgin materialen moeten volgen. Dat kunnen we enkel door de vraag naar recyclaat aan te zwengelen door recycled content verplichtingen. En door overal in Europa dezelfde uniforme regels toe te passen. Die basis is er nu met de nieuwe wetgeving.”

Gelijk speelveld nodig

Hoe die nieuwe regels zich dan in de praktijk zullen vertalen, dat blijft nog een vraagteken voor Herpoele. “De verordening betrekt meteen ook contactgevoelige materialen in de doelstellingen. Een ambitie die misschien niet nodig was. Momenteel kunnen we met mechanische recycling nog geen oplossingen bieden voor voedselverpakkingen. Die kunnen nu enkel door middel van chemische recycling weer een tweede leven als verpakkingsmateriaal voor voeding krijgen. Het valt dus af te wachten of de PPWR voor een gelijk speelveld zal zorgen. We geloven heel sterk in de complementariteit van mechanische en chemische recycling. We hopen dat de regels op dit gebied dat natuurlijk evenwicht nog verder zullen stimuleren. Maar de concrete invulling moeten we nog afwachten.”

Concurrentie

Een tweede gemiste kans in de wetteksten is volgens Herpoele het ontbreken van een bescherm­mechanisme voor de Europese recycling­industrie. “Er is momenteel een onbalans tussen vraag en aanbod. Alle kunststof recyclers voelen de concurrentie van enerzijds goedkope virgin plastics en anderzijds goedkoop recyclaat uit Azië. Dit resulteert in ongewenst grote voorraden en zorgt er voor dat hierin veel kapitaal vastzit en niet aangewend kan worden om  de nodige investeringen te doen om  op te schalen in kwaliteit en capaciteit. De PPWR gaat pas in 2030 in. Wij verwachten dat de vraag eerder op gang zal komen en hiermee de investeringen in opschaling en kwaliteit ook niet kunnen uitblijven.”

“Samen groeien en opschalen”

Al met al brengt de PPWR een positief verhaal dan? “Zeker. Het is een horde die genomen moest worden. We zijn enthousiast over wat er op nu op tafel ligt, en ook al is het niet perfect, het is beter dan niets”, lacht Herpoele. “Er is meer vraag nodig. We zijn klaar als branche om daar een antwoord op te geven. We zien heel veel potentieel om meer te recyclen. Dus laten we samen groeien en opschalen.”