Als er één recyclingbedrijf is dat van innoveren zijn tweede natuur gemaakt heeft, is het Galloo wel. “Een kwestie van moeten”, vertelt R&D directeur Luc Waignein. “We zitten in een sector die snel evolueert en die heel concurrentieel is. Als je de boot van technologische vooruitgang mist, dan prijs je jezelf op termijn de markt uit.” Galloo zoekt daarom voortdurend naar nieuwe mogelijkheden om verder te gaan in wat het kan recupereren. Een recent voorbeeld is het project Kant West dat de aluminium fractie nu kan uitsorteren in verschillende kwaliteiten.
De shredders van Galloo in Menen malen autowrakken en ander schroot grosso modo in drie fracties. Ongeveer 70% bestaat uit staal, de rest wordt netjes verdeeld tussen de zogeheten fluff (lichte materialen zoals zetels en textiel) en een fractie non-ferro. Waignein: “Sedert ’82 al verwerken we die non-ferro mix verder op onze Ropswalle site.” Nochtans geen koud kunstje, Galloo slaagt daarin door verschillende technieken toe te passen om verder op te splitsen in aluminium enerzijds en zware metalen anderzijds. De verregaande specialisatie maakt dat ook andere shredders uit binnen- en buitenland hun non-ferro materialen in Menen afleveren.
Ondanks al die goeie zorgen, is het aluminium nog niet zuiver genoeg. “We zien op de wereldmarkt een toenemende vraag naar ofwel gegoten ofwel geslagen aluminium. Tot voor kort zat dat allemaal nog in één homogene mix. Bovendien vragen ook primaire smelters naar specifieke legeringen die bepaalde ipv andere percentages van silicium, koper en mangaan bevatten. Het was dus economische zinvol om te kijken hoe we onze bestaande lijn konden verbeteren.”
Hoewel ze voor deze innovatie het warm water niet opnieuw uitgevonden hebben – de lijn maakt grotendeels gebruik van bestaande machines en technieken – was de eigen R&D-capaciteit onontbeerlijk om tot het gewenste resultaat te komen. “De lijn bestaat eigenlijk uit vier blokken: optische scheiding, een zuiveringsstap, x-ray inspectie en lasercontrole. Hoe we die technieken samenbrengen, de kennis van onze processen, maakt echt het verschil om elk brokje aluminium correct te identificeren en in de juiste fractie uit te schieten”, legt Waignein uit. “Het realiseren van een optimaal debiet was bijvoorbeeld een cruciale succesfactor. Bij ons krijgen ingenieurs de nodige vrijheid. We stimuleren ze om de grenzen van recycling telkens verder te leggen.”
De lijn is sinds vorig jaar operationeel in een indrukwekkende hal. Er zijn slechts twee operatoren nodig om de hele installatie te bedienen: iemand op de wiellader om de lijn te voeden en iemand om alle procesparameters nauwlettend bij te sturen. Binnenkort volgt de kers op de taart: de integratie van de lasertechnologie die de verschillende legeringen in geslagen aluminium zal weten uit te sorteren. Het mooie is dat Galloo met deze installatie ook verder gaat dan de huidige milieuverplichtingen. “We willen in alles de beste leerling van de klas zijn. Met een centrale ontstoffingsunit maken we het aangenaam werken voor onze operatoren. Extra geluidsisolatie in de muren en het dak beperkt de hinder voor omwonenden. En dankzij de warmterecuperatie draagt de lijn ook haar steentje bij aan meer duurzaamheid.”
Het deed het kostenplaatje oplopen tot ongeveer 15 miljoen euro. Toch gelooft Waignein er sterk in dat de investering zich zal terugverdienen. “De kwaliteitseisen liggen steeds hoger. Er is geen weg terug. Net zoals we al met kunststoffen doen, willen we met onze nieuwe lijn tot volledig gesloten kringlopen komen. Zodat we zelfs tot op merkniveau bijvoorbeeld het aluminium kunnen recyclen en terugbrengen naar de fabrikant.” Galloo stapte daarvoor overigens al in een joint venture met autoconstructeur Stellantis. “Innovatie wordt hier vanuit het management hoog in het vaandel gedragen. Het is altijd al ons ding geweest. Die bedrijfscultuur heeft ons tot een gevestigde waarde gemaakt en maakt ook dat je over de volumes beschikt om dit soort realisaties rendabel te maken”, besluit Waignein.